Zarobki mieszkańców są jednym z najprostszych mierników rozwoju gospodarczego. Średnia wysokość wynagrodzeń jest o wiele łatwiejszym do zobrazowania sobie wskaźnikiem, niż Produkt Krajowy Brutto czy Dochód Narodowy Brutto. Prostota mierzenia rozwoju gospodarczego i jakości życia za pomocą przeciętnych dochodów jest także ich wadą przy porównywaniu wyników różnych krajów. Po pierwsze pojawia się problem siły nabywczej, która w każdym kraju jest inna. Teoretycznie problem rozwiązuje zastosowanie parytetu siły nabywczej (PPP). Gorzej jest jednak z porównaniem potrzeb finansowych mieszkańców różnych krajów. W krajach, gdzie obowiązuje bezpłatny dostęp do służby zdrowia i szkolnictwa mieszkańcy mogą mieć więcej pieniędzy na przyjemności niż lepiej zarabiający obywatele państw, gdzie ochrona zdrowia i edukacja dzieci wiąże się ze sporymi kosztami.
Kolejną wadą stosowania średnich zarobków jest zaburzenie wyników przez osoby o bardzo wysokich zarobkach. Wynik ten jest szczególnie niemiarodajny w krajach ze sporymi nierównościami dochodowymi. Jako alternatywny miernik stosuje się medianę wynagrodzeń.
Odpowiadając na pytanie postawione w tytule, poniżej prezentujemy pięć krajów z najwyższymi średnimi zarobkami z uwzględnieniem PPP w 2016 r. wg OECD.
Miejsce 5: Norwegia - 53 643 dolary
Nasze zastawienie otwiera Norwegia, która sporą część swojego bogactwa zawdzięcza bogactwom naturalnym. Ogromne przychody ze sprzedaży ropy naftowej i gazu sprawiają, że państwo świadczy wysokiej jakości usługi publiczne. Gospodarka kraju ma charakter mieszany: wolny rynek łączy się ze sporą kontrolą kluczowych sektorów (np. wydobywczy) ze strony państwa. Silna pozycja państwa w gospodarce objawia się także wysokim poziomem wynagrodzeń. Egalitarne wartości norweskiego społeczeństwa sprawiają, że dysproporcje zarobków nie są wysokie. W rankingu przygotowanym przez Gallup, gdzie zastosowano medianę wynagrodzeń, Norwegia zajęła pierwsze miejsce.
Miejsce 4: Islandia - 55 984 dolary
Jeszcze 100 lat temu Islandia była jednym z najbiedniejszych krajów Europy, którego gospodarka opierała się na słabym ze względu na trudne warunki klimatyczne rolnictwie i rybołówstwie. Obecnie połów i eksport ryb w dalszym ciągu stanowią podstawę gospodarki kraju, ale spore znaczenie odgrywa także eksport aluminium. W ostatniej dekadzie szybko rozwija się także wysoko rozwinięty przemysł oraz sektor usług, w tym sektor finansowy, który przeszedł ogromny kryzys w 2008 r.
Miejsce 3: Szwajcaria - 60 124 dolary
Szwajcaria od wielu lat jest synonimem dobrobytu. W wartościach nominalnych Szwajcarzy zarabiają najwięcej na świecie, ale wysokie koszty życia sprawiają, że realnie ich wypłaty starczają na mniejsze wydatki. Szwajcarska gospodarka jest uznawana za jedną z najbardziej innowacyjnych na świecie. Głównym sektorem gospodarki jest przemysł wysokich technologii, w którym dominują takie branże jak przemysł chemiczny i farmaceutyczny, maszynowy i precyzyjny. Wysoka wartość eksportowanych dóbr sprawia, że pomimo niewielkich rozmiarów, alpejski kraj jest dwudziestym największym eksporterem na świecie. Dobrze rozwinięty sektor bankowy i ubezpieczeń także stwarzają wiele dobrze płatnych miejsc pracy. Szwajcaria od lat znajduje się w czołówce rankingu wolności gospodarczej przygotowywanym przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Pomimo tego, państwo oferuje swoim obywatelom szeroki wachlarz bardzo wysokiej jakości usług publicznych.
Miejsce 2: Stany Zjednoczone - 60 154 dolary
Na drugim miejscu naszego zestawienia znalazły się Stany Zjednoczone. Obraz ten jest jednak nieco zaburzony w związku ze sporymi nierównościami w dochodach (najwyższe w gronie krajów OECD). Mediana wynagrodzeń w USA była dopiero szósta na świecie. W amerykańskiej gospodarce dominuje sektor prywatny. Bardzo często USA jest przedstawiana jako wzór wolności gospodarczej. Wysokie dochody amerykanie zawdzięczają jednej z najwyższych na świecie produktywności oraz innowacyjności, której najlepszymi przykładami są liczne firmy sektora hi-tech.
Miejsce 1: Luksemburg - 62 636 dolarów
Najwyższe zarobki wg siły nabywczej osiągają mieszkańcy Luksemburga. Do połowy lat 60. XX wieku za dobrobyt luksemburskich rodzin odpowiadał przemysł hutniczy. Wraz z zamknięciem hut stali, dominującą rolę w gospodarce przejął sektor usług, w którym wiodącą rolę pełnią usługi finansowe. Te małe księstwo jest drugim największym centrum funduszy inwestycyjnych na świecie. Cały czas częściowo obowiązująca tajemnica bankowa przyczyniła się do silnego rozwoju sektora bankowego, w tym bankowości inwestycyjnej. W Luksemburgu działa także wiele z globalnych towarzystw reasekuracyjnych. Aby zdywersyfikować gospodarkę kraju, władze kraju tworzą korzystne warunki dla rozwoju start-upów i osiedlania się tu firm technologicznych.
