Aby zrozumieć, czym jest wykup lewarowany (ang. leveraged buyout, LBO), musimy przyjrzeć się portfelowi inwestycyjnemu jako całości. Załóżmy, że pewien inwestor instytucjonalny - obejmuje to fundusze emerytalne, fundusze typu endowment, fundacje, firmy ubezpieczeniowe, osoby o dużym kapitale własnym - chce przeznaczyć na coś środki. Ma on kilka opcji: udziały (akcje), określony dochód (kupno papierów dłużnych firmy), nieruchomości oraz inwestycje alternatywne. Są to tzw. "klasy aktywów". W ramach ostatniej z wyżej wymienionych klas, aktywów alternatywnych, można wyróżnić private equity, tj. każdą inwestycję, która nie jest publiczna/nie jest przedmiotem obrotu giełdowego, oraz fundusze hedgingowe. Private equity dzieli się dalej na venture capital (VC), kapitał wzrostu (growth capital) i LBO. Są to inwestycje, których można dokonać w całym cyklu życia firmy, przy czym VC jest inwestycją w startup, kapitał wzrostu jest inwestycją w ugruntowaną, ale rozwijającą się firmę/przemysł, a LBO inwestycją w dojrzałą firmę z długą historią pozytywnych osiągnięć.

W ten sposób docieramy od pierwszych etapów podejmowania decyzji o przeznaczeniu środków na inwestycje do wykupu lewarowanego. Trzy kluczowe elementy LBO to dźwignia finansowa, kontrola i wejście na rynek prywatny. Wykup lewarowany to przejęcie spółki publicznej lub prywatnej, która posiada znaczną ilość pożyczonych środk...